Dołącz do nas i zgarnij więcej - z okazji 20-lecia Magazynu Bieganie czekają na Ciebie konkursy z nagrodami: pakiety startowe, sprzęt i nie tylko.
Świat sportu i biegania
Dotychczasowe 39 edycji Maratonu Warszawskiego to niezliczone ilości wspomnień, emocji i niezapomnianych przeżyć wszystkich uczestników. Jeśli chcecie poczuć namiastkę tej pięknej historii, zapraszamy do zapoznania się z fragmentami relacji z ubiegłych lat. W drugiej części prezentujemy wybrane wspomnienia z lat 1984 do 1988 r.
14 września 1980 roku Maraton Pokoju odbył się w Warszawie po raz drugi. Ukończyło go 2289 osób, w tym 70 kobiet. Ten rekord maratońskiej frekwencji ustanowiony w 1980 roku udało się poprawić w dopiero po 27 latach w Poznaniu. I to zaledwie o 35 osób. O wydarzeniach w polskich biegach w tamtym czasie opowiada Darek Kaczmarski.
30 września 1979 roku, w pierwszym Maratonie Pokoju w Warszawie startuje 1861 osób, w tym 59 kobiet. To był pierwszy masowy bieg maratoński w naszym kraju i największy maraton w Europie w tamtym roku! Otwarty dla amatorów i zawodowców. Otwieramy cykl wspomnień związanych z bieganiem w Polsce. Opowieści pochodzą z książki “Maraton Warszawski. 30 lat wielkiego biegu”.
Pierwszy raz Czesi pobiegli w swojej stolicy maraton w 1995 roku z inicjatywy Włocha Carlo Capalbo. Nowatorskie pomysły pozwoliły szybko wypłynąć imprezie na szerokie, międzynarodowe wody. Maraton w Pradze jest jednym z największych w Europie, słynie na cały świat. Oto jego krótka historia.
Jack Holden to legenda brytyjskich biegów długodystansowych. Przed ponad 2 dekady był jednym z czołowych biegaczy świata – najpierw jako przełajowiec, następnie maratończyk. Wiele życiowych sukcesów odnosił mając już ponad 40 lat, co nawet na dzisiejsze standardy jest ewenementem.
Od wczesnych lat życia pracował jako robotnik w fabryce czekolady w Mediolanie. Specjalizował się w biegach na bardzo długich dystansach, startował w zawodach zapaśniczych i w podnoszeniu ciężarów, od czasu do czasu zgarniając symboliczne nagrody pieniężne. Na igrzyska olimpijskie w Atenach, gdzie miał pobiec na dystansie maratońskim, zdecydował się na wyprawę… pieszo.
Fred biegał bardzo wolno, ale nie bał się startować z najlepszymi. Z oporami, ale powoli z chłopakami z New York Road Runners zaczęli oswajać dla joggingu Central Park. Fred rzucił, że czas najwyższy zorganizować tam maraton. Pierwszy maraton nowojorski.
Są w bieganiu historie, w które trudno uwierzyć, a jest w nich sporo prawdy, albo takie, które podaje się jako absolutnie pewne, tymczasem gdy zacznie się głębiej kopać, odkryje się wiele spraw niewyjaśnionych. Postanowiliśmy przyjrzeć się kilku z nich i je zweryfikować albo przynajmniej poddać w wątpliwość. Na początek – o tym, jak Filippides biegnie do Aten.
Zaczęło się… przy piwku. Tak przynajmniej twierdzili potem ojcowie założyciele – walijski sportowiec John Disley i Chris Brasher, mistrz olimpijski z Melbourne (1956, 3000 m z przeszkodami). Obaj biegali z klubowiczami Raneleigh Harriers, a po biegu czasami spotykali się na piwku. I tam któregoś dnia rozmowa zeszła na maraton nowojorski, bieg z niezwykłą atmosferą i fantastycznymi kibicami… Trzy lata później odbyła się pierwsza edycja London Marathon.
