Świat sportu i biegania
W listopadzie w Porto, u ujścia rzeki Douro do Oceanu Atlantyckiego, odbywa się wspaniała impreza, w której biorą udział tysiące biegaczy z całego świata. Maraton odbywa się corocznie od 2004 roku. Startuje z Porto, ale przebiega również przez dwie inne pobliskie miejscowości: Matosinhos i V. N. Gaia.
Popatrzyliśmy na globus i podrapaliśmy się po głowach. W ramach projektu Accenture Marathon Expedition chcieliśmy wyruszyć najdalej, jak się da. Padło na Nową Zelandię. Wychodziło na to, że czeka nas bieganie do góry nogami. W grawitację oczywiście każdy wierzy, ale rozważaliśmy, czy ona aby na pewno działa, gdy się nieco wyżej podskoczy?
Po wielu godzinach w przestworzach, gdy ziemia umykała ci spod nóg z prędkością 800 km/h, a zegarek uparcie pokazuje przez pół dnia niemal tę samą godzinę, organizm wariuje. Jet lag – tak nazywa się zespół objawów, których doświadczamy po długim locie, na przykład gdy zamarzy nam się maraton na drugiej półkuli.
Na głównej stronie internetowej tego maratonu rzuca się w oczy napis „Zapraszamy spacerowiczów, nasz limit czasu to 7,5 godziny”. Może nie ma to wiele wspólnego z bieganiem, ale jednak przyciąga do Dublina jakieś 13 000 biegaczy, a zapisy kończą się na trzy tygodnie przed biegiem. Zatem w tym roku to już musztarda po obiedzie, ale za rok będzie jak znalazł. Tylko trzeba pamiętać, że ten bieg, jak Boston, odbywa się w poniedziałek.
Mamy w Polsce wspaniałe i wymagające biegi, prowadzone w niesamowitych miejscach, od szczytów Tatr przez ulice pięknych miast po sztolnie i chodniki kopalniane. Ale gdyby dano mi możliwość wybrania się w dowolne miejsce na świecie, żebym pobiegał w zorganizowanych biegach, to z milionów możliwości wybrałbym dziesięć niżej opisanych.
Cyniczne córy Zurychu – ta fraza z piosenki Artura Andrusa utkwiła mi w głowie kilka tygodni temu, a przez ostatnie dni dźwięczała z wyjątkową intensywnością. Kiedy w niedzielę najpierw Marcin Chabowski, a potem ostatecznie Yared Shegumo dostarczyli kibicom porządnej dawki adrenaliny, podśpiewywałam sobie już kompulsywnie i całkiem głośno.
Yuki Kawauchi po raz kolejny pokazał charakter. Podczas rozgrywanego w Australii maratonu Gold Coast upadł w bardzo bolesny sposób. Nie wycofał się jednak, wstał i dobiegł do mety na trzecim miejscu.
Füssen. Romantyczne małe miasteczko, do którego z rzadka zaglądają turyści. Niesłusznie, bo krajobraz tu baśniowy, średniowieczna zabudowa dodaje nutki tajemniczości, a czas płynie tu spokojnie i leniwie. Na wyciągnięcie ręki znajduje się najbardziej znany z niemieckich zamków, Neuschwanstein Ludwika Bawarskiego oraz wybudowany przez jego ojca Hohenschwangau. I właśnie u stóp Neuschwanstein 20 lipca wystartuje 14. edycja Romantycznego Maratonu Królewskich Zamków.
Ponad 19 000 osób zgłosiło się do udziału w 20. edycji Maratona do Roma. Wydaje się, że dotychczasowy rekord frekwencji z 2011 r., 16 188 uczestników maratonu w Wiecznym Mieście, za tydzień pozostanie tylko wspomnieniem.
W Japonii odbył się jeden z największych kobiecych maratonów na świecie – Nagoya. Na dwóch pierwszych miejscach przybiegły weteranki światowych tras, Rosjanka Maria Konowałowa i Łotyszka Jelena Prokopcuka.
Podobno najwięcej turystów przyjeżdża do Paryża w Walentynki. W końcu, nie do końca wiedzieć czemu, francuska stolica uchodzi za jedno z najbardziej romantycznych miejsc świata. I każdy znajdzie tam coś dla siebie – i historyk-amator, i architekt-gawędziarz, i wielbiciel bukolik, i fan industrialnych budowli, i zwolennik architektury co najmniej nowoczesnej. A także biegacz, bo między tym wszystkim oczywiście jest mnóstwo ścieżek do biegania.
Holenderska jesień potrafi być urocza albo paskudna. Jej oba oblicza biegacze klubu Szakale Bałut mogli poznać podczas krótkiego wypadu na maraton w Eindhoven. Niestety – październikowe niderlandzkie słońce umilało nam czas dzień przed zawodami, za to w dniu biegu przekonaliśmy się, ile treści może się mieścić w określeniu „zła pogoda”.
Organizatorzy maratonu w Londynie ogłosili wstępną listę męskich uczestników kwietniowego biegu. Po raz kolejny będzie to rekordowo mocna grupa, prawdziwa uczta dla kibica. Licząc średnią rekordów życiowych, maraton w Londynie jest najmocniejszym w historii. Dodajmy do tego trzech znakomitych debiutantów i można łatwo stwierdzić, że takiego biegu jeszcze nie oglądaliśmy.
“Bałtyk jest zimnym morzem i dlatego miłość nad morzem udać się nie może…” głosił swego czasu w swoim wakacyjnym hicie zespół Kulturka. Wiedzeni ciekawością sprawdziliśmy zatem gdzie wokół Bałtyku można się udać… na bieganie.
Ten maraton odbędzie się w połowie kwietnia, ale powoli kończą się miejsca na liście startowej. Dla tych, którzy zastanawiają się, czy 13 kwietnia pobiec w jednym z krajowych maratonów, czy może jednak wybrać się za bliską granicę – kilka słów o tym, co ich czeka w Wiedniu.
W trzech dużych maratonach, które odbyły się w ostatni weekend, zwyciężali niemal wyłącznie Kenijczycy. Najlepszy wynik padł we Frankfurcie – 2:06:15. Tym razem w całej Europie nie dopisała pogoda.
Przedostatni weekend października obfituje w biegi maratońskie w całej Europie. Największym i najbardziej prestiżowym jest bieg w Amsterdamie, gdzie wystartuje kilku mocnych zawodników z Afryki. Oprócz niego ma miejsce kilkanaście innych, bardziej lokalnych biegów, m.in. w Dreźnie, Reims, Magdeburgu czy na Majorce.
Znakomita pogoda, mocna obsada i prowadzenie w równym, szybkim tempie sprawiły, że w maratonie w Chicago padły wyniki bliskie rekordowi świata. Kenijczykowi Dennisowi Kimetto do pobicia zabrakło jedynie 23 sekund. Wśród kobiet padł najlepszy tegoroczny wynik na świecie. Zawiedli Amerykanie.
Pobiec w Sewilli to pobiec w jednej z historycznych stolic świata. Były nią Ateny, potem Rzym, w XVIII wieku prymat światowy dzierżył Paryż, do połowy XX wieku najważniejszym miastem świata był Londyn, teraz jest nim pewnie Nowy Jork. W połowie XVI wieku prymat pierwszeństwa na ziemskim globie należał właśnie do Sewilli, która była głównym portem przeładunkowym towarów sprowadzanych z Nowego Świata.
Åland Marathon to październikowa impreza biegowa organizowana w Mariehamn, na Wyspach Alandzkich. Tylko tam biegnie się po czerwonym jak cegła asfalcie, przez mistyczne lasy, jeziora i bagna. Oddycha się najczystszym powietrzem na świecie. Na trasie panuje niezmącona cisza – słyszy się tylko swój własny oddech, łomot serca i burczenie w brzuchu.
