Ani namawiać, ani odwodzić od codziennego biegania nie będę. Dlaczego? Bo chyba nie ma dobrej odpowiedzi na pytanie: „czy warto?”. Przytoczę jednak sporo argumentów przeciw i za treningiem biegowym 7 dni w tygodniu.

Jacek Dziewierski biega od czerwca 2013 roku. Zaczął ważąc 105 kg przy wzroście 182 cm (pierwszy stopień otyłości). Codziennie bieganie zapoczątkował w październiku 2013 – cztery miesiące od dnia, gdy wybrał się na pierwszą przebieżkę. Dlaczego? – Chyba dla satysfakcji, którą czułem po każdym treningu. Jak nie poszedłem biegać czułem się z tym źle. Każdego dnia chciałem być lepszy niż wczoraj. Nakręcało mnie też zrzucanie wagi – w ciągu pół roku schudłem do 82 kg. Niestety, jak się okazało zbyt szybko to wszystko się potoczyło – opowiada Jacek.

Jacek jest dość skrajnym przypadkiem. W ciągu kilku miesięcy jego biegowy kilometraż wzrósł z 30 do 320 km miesięcznie! Wtedy zaczęły się kłopoty. Naderwanie mięśnia dwugłowego, bóle kolan, problemy z pasmem biodrowo-piszczelowym, skręcenie kostki, anemia. Znacie? Oby nie! – Zawroty głowy przy nagłej zmianie pozycji, spadek formy i diagnoza – stan bliski anemii – skutecznie zachęciły mnie do zrezygnowania z treningów na czas przyjmowania leków (żelazo). Od tego momentu już nie trenowałem codziennie, bo wiedziałem, że to tylko wydłuży dojście organizmu do równowagi. Trenowałem zbyt intensywnie, zbyt często i za szybko zwiększałem wolumen kilometrów. Czułem, że mogę, a skoro mogę to czemu nie biegać codziennie i coraz więcej? Niby czytałem artykuły o tym, że trzeba powoli, stopniowo, z głową, ale na początku złe samopoczucie było spowodowane tylko brakiem biegania – podsumowuje Jacek.

Nieco podobną historię ma Hubert Kred. Biegający amator z życiówkami 35:55 na 10 km i 2:54:48 w maratonie. Powodem, dla którego zaczął biegać była waga, która podobnie jak w przypadku Jacka składała się z trzech cyfr. Przez dwa lata biegał codziennie. W trzecim roku – 6 razy w tygodniu. Aktualnie zmniejsza liczbę treningów do pięciu. Dlaczego? – Biegałem codziennie, bo myślałem, że to poprawi moja formę i nie pozwoli znowu przytyć, bałem się spadku formy. Dzisiaj wychodzę z założenia, że bieganie 7 razy w tygodniu = przetrenowanie – odpowiada Hubert.

Zupełnie inną postacią jest Dominika Stelmach – triumfatorka Wings For Life i Złota medalistka mistrzostw Polski w maratonie i biegach górskich – Potrzeba, może uzależnienie, a może miłość do biegania. A najpewniej wszystko razem. To powody, dla których przez lata trenowałam codziennie. To dawało mi równowagę psychiczną. W pewnym momencie zaczęły mi się przytrafiać kontuzje. Nie chciałam odpuścić biegania na dłużej niż dwa dni, ale boleśnie przekonałam się, że czasami lepiej poświęcić tydzień treningu i nie biegać, niż potem przez 5 miesięcy się leczyć – mówi Dominika. – Nie da się oszukać organizmu. Po trzydziestce potrzebuję więcej czasu na regenerację. Seria kontuzji pokazała mi, że trenując za dużo, mogę stracić więcej niż zyskać.

Faktem jest, że nadgorliwość w bieganiu może być niebezpieczna, prowadzić do przeciążeń i spadku formy. My – amatorzy powinniśmy zachować szczególną czujność. Nagromadzenie obowiązków, często zbyt krótki sen, brak czasu na relaks, nieregularne odżywanie, stres. To wszystko nie sprzyja treningowi. A jednak poczucie pełnej kontroli nad wszystkim – także nad bieganiem, chęć sprawdzenia swojej determinacji i motywacji – bywają silniejsze. – Trenuję głównie pod biegi ultra – wyłącznie w górach. Bieganie 7 razy w tygodniu to moje nowe postanowienie, które realizuję od miesiąca. Podoba mi się ten niepozostawiający żadnego marginesu na odpuszczenie rytm, lubię uporządkowanie takiego reżimu – mówi Bartek Mejsner. Bartek to „stary wyjadacz”, więc zakładam, że w jego przypadku bieganie 7 razy w tygodniu nie będzie miało negatywnych skutków. Widać, że codzienne bieganie to dla niego pociągająca nowość. – Mam własną firmę, z dobrą pozycją na rynku i to z wyjątkiem krótkich intensywnych okresów, daje mi sporo swobody. Mogę planować krótkie i dłuższe wyjazdy, dowolnie organizować dni nawet w dłuższej perspektywie. Czas na odpoczynek bardziej zależy od bieżących potrzeb dzieci (mam trójkę) i obowiązków domowych niż zawodowych. Generalnie mam czas na trening i na odpoczynek – dodaje Bartek.

Można stwierdzić, że Bartek ma łatwiej, bo ma czas na odpoczynek. Nie każdy ma taki luksus, a jednak trening 7 razy w tygodniu przynosi im więcej dobrego niż złego. Dowód? Tamara Mieloch. Startuje w zawodach od 10 km (zdarzają się i piątki), do górskich setek (na razie). Biega codziennie od 16 miesięcy. Studiuje dziennie, pracuje dorywczo – raczej fizycznie – przy pracach remontowych oraz jako fizjoterapeutka. – Odkąd trenuję codziennie biega mi się dużo lepiej. Lepiej czuję swoje ciało. Tak jak pływak po dniu bez pływania inaczej czuje wodę, tak ja mam z czuciem ziemi. Bardzo odpowiada mi ta regularność – zaznacza druga zawodniczka Chudego Wawrzyńca 2014 na trasie 80+. – O dziwo, odkąd biegam codziennie rzadziej przytrafiają mi się kontuzje. Jakby ciało się przyzwyczajało do stopniowego wysiłku, wdrażało w codzienną pracę.

A więc można! To dobra wiadomość dla wszystkich, których kusi narzucenie sobie takiego reżimu. Może czasami trzeba będzie wcześniej wstać. Innym razem zrezygnować z piwa ze znajomymi, czy kina z drugą połówką. Jak to się mówi „coś za coś”. – Sport to element mojego życia, teraz już niezbędny. Prawdopodobnie mógłbym poprawić swoje wyniki na zawodach, gdybym nieco odpuścił i nie trenował codziennie, ale ważniejsze jest dla mnie robienie, tego co kocham – mówi Piotrek Biernawski, dziesiąty w Montrail Lidze Biegów Górskich 2014.

Tak, czy siak nie można tracić zdrowego rozsądku. Kiedy wstajesz rano, czujesz zmęczenie i tak przed kilka dni (nie daj Boże tygodni!) – odpuść bieganie, zmniejsz intensywność, wybierz się na rower, basen, zrób ćwiczenia ogólnorozwojowe. – Dla osoby, która umie dostosować intensywność do samopoczucia i dobrze operuje dodatkowymi aktywnościami – bieganie 7 razy w tygodniu może przynieść korzyści, ale tylko w specyficznym momencie przygotowań. W ten sposób działa to na mój organizm. Trening 7 razy w tygodniu to coś jakby dostosowanie głowy i aparatu mięśniowego do zmęczenia związanego z ultra. Ale trenuję codziennie tylko na 4-6 tygodni przed ważnym startem w ultra – mówi Łukasz Mierniczek.