Dołącz do nas i zgarnij więcej - z okazji 20-lecia Magazynu Bieganie czekają na Ciebie konkursy z nagrodami: pakiety startowe, sprzęt i nie tylko.
Świat sportu i biegania
[h2]Biorąc pod uwagę mnogość publikacji książkowych na rynku opisujących technikę pływania i technikę biegu (w przypadku roweru wszystko sprowadza się do dyskusji o kadencji), temat jest wiecznie żywy i finansowo opłacalny. Choć ciężko nie zgodzić się ze słowami, że „technika jest najważniejsza”, to warto odpowiedzieć sobie na pytanie czym ta technika jest.[/h2] [h3]Technika mistrzów[/h3] Aby […]
zór na prędkość pływania jest bardzo prosty – długość kroku pływackiego razy kadencja. Obserwując poczynania triathlonistów-amatorów widzę zdecydowaną koncentrację na tym pierwszym elemencie. Jednak nawet perfekcyjne pociągnięcie nie przełoży się na dobry wynik na zawodach, jeśli nie będzie mu towarzyszył odpowiedni rytm.
Moja przygoda z pływaniem przebiega dość dziwnie. Zacząłem od nauki z trenerem, który – co tu dużo mówić – nie miał chęci do nauczania. Szybko przerzuciłem się na samodoskonalenie z użyciem materiałów od Total Immersion. Mimo że ta metoda pływania ma swoje wady, pozwoliła mi „wystartować” i zrozumieć podstawy kraula.
Ten temat przewija się w dyskusjach triathlonistów co najmniej od kilku lat. Jedni tę metodę wielbią, inni jej nie znoszą. Osobiście zdecydowanie bliżej mi do tych drugich, czego uzasadnienie przedstawiam poniżej. Starałam się jednak znaleźć także dobre strony pływania “metodą pełnego zanurzenia”. Wybór należy do Was.
Co w okresie zimowym robią triathloniści mający na koncie medale olimpijskie, a w perspektywie kolejną zbliżającą się szansę na wzbogacenie swojej kolekcji najcenniejszych trofeów? Można się o tym dowiedzieć, podglądając blog ich trenera, Bretta Suttona. I jak zwykle warto spojrzeć na jego zamysły nie tylko jak na egzotyczną ciekawostkę, lecz także pod kątem własnego planu treningowego
Ćwiczenia techniczne to zmora każdego triathlonisty. Są trudne, żmudne, efektów ich wykonywania nie widać od razu, a „na domiar złego” nie nabijają kilometrów w dzienniczku treningowym. Warto jednak pamiętać, że to właśnie technika pozwala nam na osiągnięcie największego progresu w pływaniu.
W poprzedniej części dowiedzieliśmy się, jak opanować oddech podczas pływania. Jako że nabieranie powietrza w stylu dowolnym nieodłącznie wiąże się z wynurzaniem głowy na powierzchnię, tym razem postaram się przybliżyć metody, które pomogą w prawidłowym wykonywaniu tego manewru. Nadmierna rotacja z „szarpaniem” głową wpływa bowiem bardzo niekorzystnie na efektywność poruszania się w wodzie. Na efektowność zresztą też.
Zmagając się z wodnym żywiołem mamy wrażenie, że powietrze jest gdzieś bardzo wysoko nad nami. Wysoko unosimy głowę, dodatkowo kręcąc nią często, aby przedłużyć dostęp do tlenu o cenne ułamki sekund
Początkujący, którzy swoje pierwsze kroki w basenie mają jeszcze przed sobą, mogą zastanawiać się, od czego powinni zacząć naukę pływania. Może od kraula, a może od stylu klasycznego? Od pływania na samych nogach z deską? Odpowiedzi z pewnością jest tyle, ile szkół i trenerów, ale czy ktoś się spodziewa, że jedną z nich może być rada: „Naukę pływania zacznij od leżenia na wodzie”?
Szansa na olimpijskie złoto już minęła, nasz trening nie musi już być skrajnie efektywny. Nie ma potrzeby kopiować całego planu mistrzów, pełnego wstawania bladym świtem i popołudniowych powtórek.
Zajęcia pływackie pod fachowym okiem trenera. Czeka to prawie każdego triathlonistę. Jedni z nas nie tracą czasu i od razu uczą się lub trenują z nauczycielem, inni dochodzą do tego punktu po pewnym okresie prób z samokształceniem.
