Marian Woronin – aktualny rekordzista Polski na 100 m. Fot. East News

Przeglądając listę rekordów Polski w lekkiej atletyce niejednokrotnie uniesiemy brew czytając nazwiska sprzed lat. Wiele rekordów już się spokojnie zestarzało, a współczesne wyniki osiągane przez sportowców zdają się im nie zagrażać. Na początek skupimy się na rekordach w sprincie. Wynikach Ireny Szewińskiej, Ewy Kasprzyk czy Mariana Woronina

W polskiej lekkoatletyce jest kilka biegowych rekordów, których od kilkudziesięciu lat nie udało się poprawić. Skupmy się na rekordach w sprincie. Najstarszy to fantastyczny wynik Ireny Szewińskiej na dystansie 400 metrów. Urodzona w 1946 roku lekkoatletka podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 roku przebiegła dystans jednego okrążenia w czasie 49,28. Wówczas był to najlepszy wynik na świecie, który dał polskiej biegaczce złoty medal olimpijski. Irena Szewińska – jako specjalistka od biegu na 400 metrów – może szczycić się także z faktu, że aż przez cztery lata (1974-1977) była liderką światowych tabel! Jest to w pewnym stopniu potwierdzenie jej wyczynu. Warto podkreślić również fakt, że Irena Szewińska zdobywała medale igrzysk olimpijskich i mistrzostw Europy także na dystansie o połowę krótszym, w sztafetach 4×100 i 4×400 metrów oraz w skoku w dal. Irena Szewińska doskonale łączyła zawodowy sport z nauką. W 1970 roku ukończyła studia na kierunku ekonomia polityczna. W latach 1997-2009 była prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Od 15 lat jest członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

Irena Szewińska. Fot. East News

Dziesięć lat później – w 1986 roku na „polskiej bieżni” królowała Ewa Kasprzyk. Choć nigdy nie zdobyła medalu mistrzostw świata, czy igrzysk olimpijskich na zawsze zapisze się w historii polskiego sprintu. Jej rekordy na 100 (10,93) i 200 metrów (22,13) sprzed 27 lat do dziś są nieosiągalne dla żadnej ze sprinterek. Najszybsza w tym roku Polka – Marika Popowicz ma jeszcze ponad 30 setnych straty na 100 metrów i ponad sekundę na 200 metrów, co na sprinterskich dystansach można nazwać przepaścią… 56-letnia dziś Ewa Kasprzyk jest trenerką grupy sprinterek AZS Poznań. Uczy także wychowania fizycznego.

Niepobitym od lat polskim sprinterskim rekordem jest wynik Grażyny Rabsztyn na 100 m ppł. 13 czerwca 1980 roku podczas Memoriału Janusza Kusocińskiego Grażyna Rabsztyn uzyskała czas 12,36. Był to jej trzeci (!) rekord świata na tym dystansie. Pierwszy rekord świata ustanowiła w 1978 roku, kiedy jako pierwsza w historii kobieta pobiegła poniżej 12,5 s, ustanawiając rekord na poziomie 12,48. Rok później uzyskała dokładnie ten sam czas. Wynik z 1980 roku przetrwał aż sześć lat! Do tej pory jest to siódmy wynik w historii na 100 metrów ppł. Grażyna Rabsztyn biegała świetnie również w hali. W 1976 roku jako pierwsza kobieta na świecie „złamała” granicę 8 sekund (7,99). Z wykształcenia rekordzista Polski na 100 m ppł jest ekonomistką. Ma także uprawnienia trenera II klasy.

Wśród męskich rekordów w polskim sprincie jedynym do dziś nieosiągalnym jest wynik Mariana Woronina na 100 m. 9 czerwca 1984 roku w Warszawie pobiegł 100 metrów w czasie 10,00. W zasadzie zegar pokazał 9,992, jednak według ówczesnych przepisów wynik zaokrąglono do 10 sekund. Był to przełom w karierze Woronina. Na wynik ten czekał kilka lat. – Dokładnie 10 lat dochodziłem do tego rezultatu – mówi najszybszy Polak w historii. – Dziś zawodnicy chcą bardzo szybko osiągać wyniki. Próbują przeskoczyć pewne etapy, szybko rozpoczynają trening specjalistyczny. To w sprincie bardzo zły pomysł. Nie wystarczy mieć talent. Do wielkich rezultatów potrzebna jest ciężka, wieloletnia praca i cierpliwość. To nie brak talentów, ale właśnie błędy w pracy szkoleniowej nie pozwalają naszym obecnym zawodnikom poprawić starych już sprinterskich rekordów – podkreśla Marian Woronin, twórca cyklu zawodów dla młodzieży pod hasłem „Czwartki lekkoatletyczne”.