Patrycja Wyciszkiewicz – młody wielki talent na 400 m

Patrycja Wyciszkiewicz. Talent na 400 m. Fot. Jakub Rubaj

Przed miesiącem zdobyła dwa złote medale mistrzostw Europy juniorów. Jest najlepszą juniorką kontynentu na dystansie jednego okrążenia, a w Polsce nie ma sobie równych nawet wśród starszych od siebie o kilka lat dziewczyn. Patrycja Wyciszkiewicz ma dopiero 19 lat i stoi na czele grupy młodych polskich 400-metrówek, które chcą podbić świat.

Marek Tronina: Kiedy po raz pierwszy usłyszałaś nazwisko „Irena Szewińska”?

– Jakieś 6-7 lat temu? W podstawówce, mama koleżanki śmiała się ze mnie po tym, jak jeździłam na zawody szkolne w przełajach i wracałam z medalami, że będzie ze mnie „druga Irena”.

I co – zainteresowałaś się wtedy kto to był, ta „Irena”?

– To była taka ikona, że każdy wiedział, kim była. Mistrzyni olimpijska, wielokrotna medalistka, jedyna Polka, która zeszła poniżej 50 sekund w biegu na 400 metrów.

A wiesz, ile ci brakuje do jej wyniku?

– No, jeszcze trochę brakuje. Prawie dwie i pół sekundy.

Ale poprawiając się w takim tempie jak dotąd i mając taki talent – twierdzę, że też będziesz biegać poniżej 50 sekund. Czujesz, że masz talent?

– Pierwszy raz poczułam, że mam taki dar, na olimpiadzie młodzieży dwa lata temu w Zielonej Górze. Zdobyłam wtedy pierwszy złoty medal mistrzostw Polski i dotarło do mnie, że potrafię biegać całkiem szybko. Wiele osób mi to powtarzało, a że do biegania nie trzeba mnie było już od dzieciństwa namawiać, bo po prostu sama to robiłam z przyjemnością – to tak mi się poukładało, że biegam do tej pory.

A czujesz, że możesz się dalej rozwijać, że masz rezerwy?

– Na pewno. Ja wierzę w pracę, w czas, w systematyczność. Z trenerem nie zastosowaliśmy jeszcze wszystkich bodźców, na razie trenujemy spokojnie, więc wierzę, że jeszcze wiele przede mną.

Skoro padło słowo „trener” to powiedz nam o nim.

– Moim trenerem jest od 3 lat Edward Motyl. Trener ma już 75 lat, wcześniej trenował głównie maratończyków, a sam był przeszkodowcem, członkiem Wunderteamu. I teraz wszyscy się śmieją, że się trener Motyl na starość zaczął skracać. Odwrotnie niż wszyscy.

A wiesz, że trener Motyl to jest jedna z legend polskiego treningu długodystansowego, zwłaszcza kobiecego.

– Oczywiście. Trenował olimpijki – Małgorzatę Sobańską, Grażynę Syrek. Ale sprinterek jeszcze nie trenował. Ja jestem pierwsza, ale mam nadzieję, że po mnie będą jeszcze kolejne dobre dziewczyny.

Jak trafiłaś do trenera Motyla?

– Ja trenowałam w Śremie, najpierw u trenera Okońskiego, potem u pana Smolarka. I to oni nawiązali współpracę z Olimpią Poznań. Zaczęły się wyjazdy na obozy z trenerem Motylem. Potem moja mama stwierdziła, że do szkoły średniej pójdę do Poznania. A skoro się już tam znalazłam, to zaczęłam regularne treningi z trenerem. Ważne były też warunki do pracy – w Śremie nie ma bieżni tartanowej, więc obiekt taki na na Olimpii otwierał przede mną nowe możliwości.

I co, zamieszkałaś na słynnych obiektach mieszkaniowych Olimpii?

– Od kiedy stałam się pełnoletnia – czyli od półtora roku – tak.

Masz za sąsiadkę Karolinę Jarzyńską?

– Tak! Mieszkamy w tym samym domku, tylko ja piętro wyżej. Mam pokój dokładnie nad Karoliną.

To te drewniane baraki są prawdziwą wylęgarnią talentów.

– Kolega się śmiał, że jakby się przeprowadził do naszego domku to w którą ścianę z karton-gipsu by nie kopnął – i tak by wpadł do pokoju jakiejś olimpijki.

Patrycja Wyciszkiewicz. Talent na 400 m. Fot. Jakub Rubaj

Marek Tronina, „Jestem tylko ja i dystans”, Bieganie, wrzesień 2013