[h2]Zawarte w konopiach indyjskich THC nie tylko poprawia nastrój, ale jest również używane do celów medycznych z powodu licznych korzyści związanych z regeneracją mięśni, zmniejszaniem stanów zapalnych i pomocy w radzeniu sobie z chronicznym stresem. Jak działa na biegaczy?[/h2]
[h3]Co powodują cannabis?[/h3]
Kiedy przyjmujesz THC, niezależnie od tego, czy poprzez palenie, w sprayu czy do jedzenia, jego chemiczne składniki dostają się do twojego mózgu i receptorów ciała. Regulują one uczucie bólu, doznawane emocje, wpływają na apetyt i pamięć. Komponent nazywany cannabidiol (CBD) jest pozbawiony składnika psychoaktywnego i działa głównie uspokajająco i relaksująco. Innym głównym składnikiem jest tetrahydrocannabinol (THC) – psychoaktywna substancja, która powoduje odczucie euforii, zrelaksowania i senność. U biegaczy ma pomóc radzić sobie ze zmęczeniem, znudzeniem i niepokojem podczas długich biegów. Uśmierza też ból i działa przeciwzapalnie podczas okresów regeneracji.
W USA, gdzie w 9 stanach marihuana jest legalna dla celów rekreacyjnych, do jej regularnego używania przyznawał się m.in. Christopher Barnicle, były zawodnik z życiówkami 13:36 na 5000 m, 28:10 na 10 000 m i 1:02:43 w półmaratonie. Nie stosował jednak THC dla poprawy nastroju. Zdiagnozowano u niego chorobę Leśniowskiego-Crohna, przez co cierpiał na bóle brzucha, brak apetytu i problemy ze snem. Zamiast stosować przepisane leki zaczął używać jadalnego THC.
– Problemy trawienne zniknęły natychmiast – tłumaczył. Czułem, że regeneruję się o wiele szybciej. Obniżył się też mój stres związany ze szkołą i bieganiem – wyjaśniał. Ale były i wady. – Czułem się nieco senny, coś jak lekki kac następnego dnia. Rano byłem zbyt rozluźniony, tak jakbym potrzebował kawy – opisywał Barnicle. Obecnie wraz z kolegami otworzył firmę sprzedającą produkty z THC.
Podobnie przedstawiał swoje wrażenia Tyler Hust, pisarz i biegacz, który mówił, że na haju potrafi lepiej zrelaksować zmęczone mięśnie, łatwiej mu je rolować na wałku i rozciągać je.
Znana ultramaratonka, Jenn Shelton mówiła w wywiadzie dla Wall Street Journal w 2015 r., że używa cannabis w swoim treningu, ale nie podczas zawodów, ponieważ uważa, że są niedozwoloną pomocą. Shelton przyznała, że marihuana była dla niej kluczowa w przygotowaniach do wyczerpujących biegów ultra. – Osoba, która chce wygrać bieg ultra musi poradzić sobie z bólem, problemami żołądkowymi i pozostać spokojna – wylicza Shelton. – „Skręt” pomaga w tym wszystkim na raz – tłumaczy.
Podobnie tłumaczył triathlonista Clifford Drusinski. Do palenia trawki przyznał się też Arnold Schwarzenegger w filmie dokumentalnym Pumping Iron.
THC używa też Scott Dunlop, 50-letni ultramaratończyk, który nazywa sam siebie półprofesjonalnym (ma sponsorów, ale też regularną pracę). Startuje czasem przebrany za liść marihuany. Mówi, że używa jadalnej formy lub w aerozolu, głównie po długich treningach (gdy raz spróbował jej podczas biegu, skończył „zagubiony i głodny”). Jak tłumaczy, nie widzi różnicy w używaniu marihuany po zawodach od wypicia piwa – poza tym, że wiele maratonów daje darmowe piwo na mecie.
W USA istnieją też rozgrywki sportowe (4/20 Games), na których organizatorzy przeprowadzają zawody biegowe i koncerty dla entuzjastów „trawki”. Istnieją również grupy zrzeszające miłośników THC, takie jak Cannafit, NORML (The National Organization for the Reform of Marijuana Laws), Run On Grass w Denver (Colorado) i Team Hope through Cannabis w Teksasie.
Avery Collins to z kolei 27-letni ultramaratończyk. Biega nawet 240 km tygodniowo, a w ciągu roku startuje od 4 do 5 biegów ultra na dystansie nawet 160 do 320 km. Przed i w trakcie długich wybiegań stosuje marihuanę, którą pali albo je. Jak sam mówi, że w ogóle go ona nie spowalnia, jak mogą sądzić niektórzy, ale poprawia jego doświadczenia z biegu.
